Het aftellen is begonnen. De eerste chemo zit er in!
Niet gedacht dat ik nu, op de eerste dag van de chemokuur zelf achter mijn laptop zou zitten om dit te typen.
Ik ben wel moe, maar niet misselijk zoals ik had gedacht dat ik zou zijn. Blij dus.
Vanmorgen om half elf waren we al in het ziekenhuis om er pas 's avonds om half acht weer uit te stappen. Thuis moest ik al medicijnen innemen waaronder flinke doses Prednison, dus mijn appelwangen zullen nog wat groter worden.
Het duurde lang voor alles er in zat. Via een infuus eerst allerlei middelen om niet misselijk te worden. Dan de bestandelen van de kuur afgewisseld met zoutoplossing om het infuus te spoelen.
Het is een lange dag maar je bent ook constant bezig.
Gek idee dat al deze stoffen nu in mijn lijf zitten om eerst cellen dood te maken om dan te zorgen dat ik blijf leven.
Het moe zijn is een vreemde ervaring. Alsof ik lood mee draag in mijn lichaam. Een gevoel dat je kunt hebben als je sport en je hebt je benen overbelast. Dat voel ik nu in mijn hele lijf. De komende dagen moet ik goed opletten naar de bijverschijnselen en melden in het ziekenhuis als het niet goed is. Mijn weerstand zal ook helemaal verdwijnen dus oppassen met zieke mensen om me heen..
Ik ga nu naar bed, morgen weer een dag...........gelukkig.
