maandag 24 januari 2011

2e chemo hakt er in

Nou, de 2e chemo hakt er in.
Het effect van deze tweede chemokuur is beter te merken dan de eerste chemo. Was ik toen een beetje grieperig nu voelt het als een flinke griep.

Mijn schouders doen zeer, mijn mond voelt raar met hier en daar een pijnlijke plek. Ik kan ook niet zonder de medicatie tegen misselijkheid. Ik kan de hele dag moe zijn en slaap ook tussendoor. Niet teveel want anders lig ik 's nachts wakker en dat vind ik het ergste wat er is.

Een andere bijwerking is wazig zien. Dat moet ik de volgende keer melden. Geen idee wat ze daar mee gaan doen. Ik kan me niet voorstellen dat er weer een medicijn wordt bijgesteld. Want dat is de andere kant. Ik heb wel het gevoel dat er iets aan gedaan wordt. Achteraf gezien had ik de laatste maanden best last van druk op mijn maag. Ik dacht dat dit door mijn gewicht kwam. Soms zit er iets in de weg, was mijn gedachte.  Nu de druk is weggenomen weet ik dat ie er zat! Ik was er zo aan gewend. Voor mij het idee dat de chemo helpt en dat is uiteindelijk de bedoeling!

John wil graag  voor een second opinion gaan in een academisch ziekenhuis, omdat het maar niet duidelijk is/wordt of het agressieve lymfoom nu uit een malt-lymfoom voortkomt. Misschien toch maar doen dus.

Wat mijn dag dan weer leuk maakt? Dat ik nu de fiets pak om boodschappen te doen. Dat ik zomaar midden op de dag aan een lamp kan werken, ietwat moeizamer dan normaal maar het lukt wél en dat ik aan mijn blog kan schrijven.

Ondanks de misselijkheid en de pijn in mijn mond kan ik me toch verheugen op de maaltijden. Ik heb alle tijd om de nieuwe gerechten uit te proberen. Jullie kunnen bij John navragen of het smaakt! Ik weet het al want hij is vol complimenten.

Ik raak gewend aan mijn kale koppie. Het heeft wel wat om allerlei petten en sjaals te dragen. Als je niet beter weet dan lijkt het of er niets aan de hand is.

Ik krijg fijne emails, kaarten telefoontjes en ik vraag mensen op bezoek. Ook een verandering die mogelijk is omdat ik thuis ben.

Wisselende dagen dus. Ik tel de dagen wel tot de volgende chemokuur maar in die tijd probeer ik zo leuk mogelijk te maken.