De vijfde chemo zit er in, op naar nummer zes de laatste!
Ik zie er steeds meer tegen op omdat ik nu weet wat me te wachten staat in de weken daarna. Dan komt het lome gevoel weer opzetten, en het gevoel dat ik buiten mezelf sta. Ik hou ook steeds meer vocht vast.
Sinds de laatste keer ben ik ook bang voor het prikken van het infuus. Dat was zo pijnlijk dat ik nu steeds meer verkramp als ze beginnen met prikken. Voor de verpleegster is het ook lastiger om een goede ader te vinden. De chemo tast mijn vaten aan waardoor er steeds minder plekken zijn om te prikken. Het is uiteindelijk gelukt maar was weer pijnlijk.
John en ik hadden eerst een gesprek met de oncologie verpleegkundige. Toch wel prettig want ik bespreek met haar allerlei kleine kwaaltjes en ongemakken die niet aan bod komen bij de dokter. Op haar computer kijk ik ook mee naar het verloop van de bloedwaardes. Op de maandag voor de chemo wordt er altijd bloed geprikt en aan de hand van die waardes gaat de chemo door óf niet. Ik kan zien dat de waardes langzaam achteruit gaan en slechter herstellen maar de meeste blijven nog binnen aanvaardbare waardes. Alleen het gehalte lactaatdehydrogenase, ook wel afgekort als LD of LDH, gaat omhoog en staat in de gevarenzone. Een te hoog LDH kán aangeven dat er weefselschade is maar het kan ook zijn dat er verhoogde waardes zijn door de chemokuur. Goeie vraag voor de dokter de volgende keer.
De kuur is er snel ingegaan, sneller dan ooit! Iedere keer neem ik me voor om daarna nog even de stad in te gaan (wekelijkse markt) maar de realiteit is dat ik te moe ben om de ene stap voor de andere te zetten.
Eenmaal thuis ben ik gaan liggen. Moe, geen eetlust, geen zin om te koken. Goed moment voor John om een frietje te kunnen eten en ik een soepje. De rest van de avond was ik alleen en heb ik op de bank doorgebracht, slapend en wakend. Ik heb John wel thuis horen komen maar te slaperig om te praten en ben het bed ingerold. Weer doorgeslapen tot vanmorgen zes uur.
Nu achter de computer voel ik me misselijk ondanks de extra medicijnen tegen misselijkheid. Dit heb ik nog niet eerder gehad. Juist vandaag wil ik de energie hebben om naar mijn werk te gaan waar een collega met pensioen gaat om afscheid te nemen.
In het weekend wil ook wat meemaken van het carnaval, op zijn minst een keer de intocht zien in Den Bosch.
Veel vooruit slapen dan maar (kán dat?) om niet alles te missen.
De vijfde chemo zit erin maar ik weet niet of ik werkelijk uitkijk naar de zesde! Aan de ene kant weet ik dat het de laatste is maar omdat het steeds zwaarder wordt zie ik er ook tegenop.
