Geen kaal hoofd meer

Geen kaal hoofd meer. Na de laatste chemo op 16 maart is mijn haar langzaam weer gaan groeien. Ik zou het er wel UIT willen KIJKEN maar helaas lukt dat niet. Toch schiet het al aardig op.

Het blijft een verrassing welke kleur haar het wordt. Van nature ben ik roodharig maar nu lijkt het langzaam wat donkerder te worden. Er zit ook een soort pluis tussen wat dan weer wit lijkt.......

Het maakt me eigenlijk niet uit welke kleur als het maar  HAAR is!

Mijn wenkbrauwen en wimpers worden ook weer dikker en zichtbaarder. De haren in mijn nek kan ik zelfs al vast pakken.

Nu het nog zo kort is blijft het een blote billen gezicht, zeker zonder make-up. Op de sportschool, waar ik nu standaard drie keer per week naar toe ga, droeg ik tot voor kort mijn pet. Dat was een verschrikking. Ik zweet me kapot. Moet dan steeds mijn pet afzetten om mijn hoofd te drogen en dan weer een natte pet op zetten!

Vorige week heb ik besloten de pet niet meer te dragen tijdens het sporten. Dat was even een drempel over gaan maar alla. Ik heb voor hetere vuren gestaan. Het was een bevrijding om met een "blote" kop te trainen. De andere sporters weten eigenlijk niet goed hoe te reageren. Dat snap ik en dat was ook mijn twijfel om wel of geen pet op te doen. Op de een of andere manier wil je een ander er ook niet mee confronteren. Aan de andere kant is het ook duidelijk dat mijn nu erg korte koppie ook geen vrijwillige keuze is. Op die manier gedacht is een pet dragen dus eigenlijk overbodig, zeker als ik er zelf last van heb.


Buiten de sportschool draag ik gewoon mijn pet. Thuis allang niet meer. Mijn pruik draag ik al maanden niet meer, teveel gedoe en gekriebel. Binnenkort geen kaal hoofd meer en hopelijk heel snel een kop met krullen.

Ziek uit Dienst

Nu mijn contract niet verlengd wordt ga ik dus ziek uit dienst.

Ergens had ik het wel verwacht. Ik werk bij een kleine particuliere instelling die de kosten van ziekteverzuim niet kunnen dragen. Ze zijn verzekerd maar als zij mijn (tijdelijke contract) gaan verlengen betaalt de verzekeringsmaatschappij niet uit. Ziek uit dienst dus.

Eind April was hier nog niets van bekend hoewel ik er wel naar gevraagd heb. Mijn leidinggevende gaf aan dat er nog niet veel over gesproken was en dat ik kon gaan re-integreren. Dus hebben we een schema gemaakt van de uren die ik zou werken in Mei. Zoals ik de vorige keer al schreef was de ontvangst warm en hartelijk. Ik kreeg er ook weer zin in.

Nog geen twee weken later dus het bericht dat mijn tijdelijke contract niet wordt verlengd. Als ik dat had geweten was ik het contact, met vooral de jongeren, niet meer aangegaan. Dat is alleen maar verwarrend voor autisten.

Eind van de maand heb ik nog een koffietafel met de jongeren en collega's en dan is het klaar.

Wat nu?! Ik was eerst teleurgesteld maar ik kreeg ook een gevoel van opluchting (tot mijn verbazing) Ik heb heel erg gevoeld dat ik, juist door het kleine team wat ik met mijn afwezigheid belast, er haast was met mijn terugkeer op het werk. Verstandelijk had ik dat wel op een rijtje maar gevoelsmatig dus niet.

Ik krijg nu een ziektewet uitkering via het UWV hoewel dat allemaal nog wel geregeld moet worden. Ik heb al informatie opgevraagd maar de eerste stappen liggen bij mijn werkgever.

Als je ziek uit dienst gaat dan zijn er speciale regelingen. Afwachten maar.